کنجکاوی و تفکر زیاد ویژگی کودکانی است که به دوربین توضیح می دهند که چگونه ماشین کنترلی اسباب بازی ساده برای یک دختر یا یک پسر است. یکی از بچه ها توضیح می دهد: «بازی های پسرانه فوتبال است و بازی های دخترانه غذاخوری».
دیگری توضیح داد: “قلعه، صورتی است، پس برای دختران است.” سپس کودکان به یک اتاق بازی بزرگ با انواع اسباب بازی باز می شوند. بچه‌ها به سرعت اسباب‌بازی‌هایی را برمی‌دارند که برایشان جذاب باشد، چه به‌طور سنتی برای جنسیتشان مناسب باشد یا نه. پیام ؟ “هیچ اسباب بازی برای دختران یا پسران وجود ندارد، فقط اسباب بازی وجود دارد.”
الئونور استیونین-مورگوئت، سخنگوی فمینیسم دره، در یک مصاحبه تلفنی توضیح می دهد: «مشکل اسباب بازی های جنسیتی این است که هرکسی را در جعبه هایی پر از کلیشه ها نگه می دارند». این به ویژه برای دختران بد است.
در بخش صورتی کاتالوگ ها از آنها برای ایفای سه نوع نقش دعوت شده است: زن خانه دار، مادر و زیبا. از سوی دیگر، پسران برای بیشتر بازی هایی که تخیل را پرورش می دهند، محفوظ هستند.
مشکل در واقع دوگانه است. از یک طرف، به نحوه طبقه بندی اسباب بازی ها مربوط می شود. اکثریت آنها فقط برای دختران یا پسران قرار دارند. این امر از طریق نحوه طراحی و بازاریابی آنها مشهود است.
اسباب‌بازی‌های «دخترانه» که اغلب گران‌تر هستند، نشان می‌دهند که از دختران انتظار می‌رود که مراقب فضای خانه، بچه‌ها و همچنین ظاهر فیزیکی خود باشند.
در عوض، پسران بازی های ماجراجویی، ساخت و ساز و اکتشاف و همچنین وظیفه نجات جهان را به ارث می برند. به طور خلاصه، دقیقاً توزیع منصفانه ای نیست، فرصت های بازیگوشی ارائه شده هم بیشتر و هم برای پسران مفیدتر است.
بنابراین اسباب‌بازی‌های جنسیتی، تفاوت‌های بین دختران و پسران را با حمل پیام‌هایی در رابطه با آنچه که کودکان باید با توجه به جنسیت خود دوست داشته باشند، تشدید می‌کنند.
