گروه‌های زیست‌محیطی نگرانی‌های خود را در مورد سرنوشت جیوه مورد استفاده در CFLها مطرح کرده‌اند و مانع دیگری برای فروش CFL ایجاد کرده‌اند.
پریندل خاطرنشان می کند که میزان جیوه در لامپ مهتابی پارس 40 وات و CFLها بسیار کمتر از انتشار جیوه از نیروگاه های برق است که به دلیل کاهش تولید برق از آن جلوگیری می شود. او می افزاید: پس از استفاده، بیشتر جیوه موجود در CFL ها بی حرکت است و در دیواره های لوله شیشه ای جاسازی می شود.
EPA تخمین می زند که هر CFL دارای 5 میلی گرم جیوه است، تقریباً مقداری که نوک یک قلم توپی را می پوشاند. این آژانس می گوید دماسنج های جیوه ای قدیمی حدود 20 برابر این مقدار را حمل می کنند.
چندین برنامه بازیافت CFL در حال انجام است و بازاریابان مانند Wal-Mart به دنبال کاهش یا حذف جیوه در CFL های فروخته شده در فروشگاه های خود هستند.
CFL ها بیش از 10000 ساعت دوام می آورند، 20 تا 25 درصد انرژی یک چراغ رشته ای را مصرف می کنند و معمولاً 2.00 تا 3.00 دلار قیمت دارند.
علیرغم قیمت آنها، سازندگان ادعا می کنند که به دلیل کاهش مصرف انرژی و عمر طولانی در مقایسه با لامپ های رشته ای، حداقل 50 دلار صرفه جویی در طول عمر دارند.
در حالی که فشار زیادی بر روی تبدیل به CFL است، LED ها توجه زیادی را به خود جلب می کنند. یک LED، که نوعی نیمه هادی حالت جامد است، با موادی طراحی شده است که با تغییر سطح انرژی الکترون، فوتون ساطع می کنند. بسته به LED، طول موج ها یا رنگ ها از مادون قرمز تا UV نزدیک توسط مواد مختلف تولید می شوند. اولین LED ها قرمز و زرد بودند و دیودهای فرکانس بالاتر در طول زمان ساخته شدند، اما همه LED ها تک رنگ هستند.
LED های قرمز بر اساس آرسنید گالیم آلومینیوم هستند. LED های آبی از نیترید گالیوم ایندیم ساخته شده اند. و LED های سبز، از آلومینیوم فسفید گالیم (AlGaP). نور “سفید” با ترکیب نور LED های قرمز، سبز و آبی یا پوشاندن یک LED آبی با فسفر زرد ایجاد می شود.
در ابتدا، ال ای دی ها برای نمایشگرهای تجاری استفاده می شدند، اما اکنون استفاده از آنها به وسایل کاربردی تری مانند علائم خروج، چراغ های نشانگر خودرو، چراغ قوه، چراغ راهنمایی و چراغ های خیابان منتقل شده است.
